e op de vrouwenemancipatie (defensief, badineren en negeren, bang voor verlies van controle en macht) en een meer 'postfeministische' opstelling waarin mannen geleerd hebben van de afgelopen decennia en vervolgens opnieuw en met respect naar zichzelf, hun rol in de wereld en de relaties tussen de seksen zijn gaan kijken en willen uitzoeken wat nu werkelijk van waarde is.De discussie wordt wel eens op het verkeerde been gezet door beweringen als zou de oververtegenwoordiging van jongens in speciaal onderwijs, opvanginstellingen en jeugdgevangenissen deels te wijten zijn aan 'de vrouwenbolwerken in opvoedingsinstellingen als crèches en buitenschoolse opvang'. Dit vraagt dringend om correctie. Vrouwen zorgen voor kinderen, voeden hen op en doen dat veelal prima. Veel mannen laten het nog afweten of maken zich er van af met mooie verhalen en af en toe wat stoeien. Het is niet zozeer een probleem van teveel vrouwen, maar te weinig mannen. Wel zie je als overgangsverschijnsel dat sommige vrouwen enige weerstand hebben als mannen hun vertrouwde domein binnen trekken. Bovendien kun je je afvragen met welke beelden van mannelijkheid in het achterhoofd vrouwen jongens opvoeden (ongetwijfeld heel gevarieerd, maar toch).
.jpg){kind=link}